๗ หงายไพ่ เชียร รถถัง

๗ หงายไพ่ เชียร รถถัง


  นับเป็นความการุณพอสมควรของสาวแหม่มกับซูซี่ที่ยังทิ้งเสื้อกางเกงปราศจากทรัพย์ไว้ให้คนละชุด เพื่อนำสร้อยทองคำ
ของเก๊าตี๋ในคอที่ ๒ สาวไม่กล้าปลดจากคอเขาระหว่างหลับไปขายต่อมือต่อตีนที่สัตหีบ

   ล่วงบ่ายจัด หลังเอาสร้อยคอทองคำไปเปลี่ยนเป็นเงินสดเรียบร้อย เรา ๒ คนมุ่งเข้าร้านอาหารบำรุง
กระเพาะตามสัญญาณเตือนมาแต่ ๑๐ โมงเช้า

   พักใหญ่พออิ่มหนำสำราญ กุมารจีนม้าเก็งเอ๋าขอความความเห็นหนทางไป

  " เราควรตามหาแดงกับพี่เชียรให้พบดีไหม "

  " ก็ได้ " ผมตามน้ำ

   " เฮ้ย..." เก๊าตี๋อุทานกะทันหัน

   ผมรู้สึกผิดหูน้ำเสียงเพื่อน จึงมองตามสายตาเขา พบ ๒ กุมารไทย เริง สวนมะลิ กับ พล ตรอกทวาย อดีตสมุน
เก่าของ เก๊า ม้าเก็ง อย่างไม่คาดว่าจะบังเอิญขนาดนี้ เก๊าตี๋เลยถือโอกาสเชิญ ๒ ชาวยุทธ์วัยคะนองร่างเตี้ยล่ำ
ผู้ตั้งใจเข้ามาบริโภคอาหารอยู่แล้วร่วมโต๊ะ

   เมื่อความตั้งใจไปหามิตร เผอิญพบมิตรเก่าเช่นนี้จึงนั่งเป็นเพื่อนคุยรอระหว่าง ๒ ดาวดังย่านแม้นศรีกินอาหาร

  " นาย ๒ คนมากันวันนี้หรือ " ผมป้อนคำถามไม่เจาะจง

  " มาตั้งแต่วันที่หนังสือพิมพ์ลงข่าวพวกเราที่กรุงเกษมนั่นแหละ " พลตอบ

  " แล้วตอนนี้ทำอะไรกัน "

  " ลอยชาย..สุดแต่พี่เชียน เห็นว่ากำลังวิ่งเต้นผู้ใหญ่เปิดกิจการอีหนูคาเฟ่ "

   คำบอก พล ตรอกทวาย ทำให้ผมกับเก๊าตี๋มองหน้ากัน ตีหน้าเหลอ ก่อนยิ้มพึงใจกับมหาโชคที่บันดาล
มิให้เราตะลอนตามหาตัว เชียร รถถัง กับ แดง ไบเล่ย์ เหมือนคนตาบอด สำหรับเก๊าตี๋อาการเริงร่าทางสีหน้า
และกิริยาเตือนให้ผมอ่านใจเพื่อนตามปกติ โดยเอาคำบอกของดาราตรอกทวายวิเคราะห์ดูเส้นทางของเขา

   แน่นอน เก๊าตี๋ คิดปักหลักที่นี่

  เสร็จกิจเรื่องอาหารและชำระเงิน กุมารจีนม้าเก็งเอ๋าชักชวนให้ไปหาอดีตนายตำรวจรถถังยศชั้นประทวน
ยุคท่านรองฯ ผาด ตุงคะสมิต โดยแท็กซี่ป้ายดำมุ่งเข้าบ้านฉางชนบทระดับตำบลอันใกล้เป็นกิ่งอำเภอ
จากดอลล่าร์อเมริกัน

  ขาตีรถกลับเที่ยวนี้ต่างหุบปากนั่งเงียบ ผมนั่งมองภูมิภาพริมทางขณะรถผ่านนับแต่กิโลสิบ ปากทาง
แสมสาร อู่ตะเภา ยามตะวันรอนเพื่อพักก้อนเนื้อในกะโหลก กลับกำหนดใจไม่ได้ นั่นคงเนื่องด้วยพาหนะ
ที่ผมกำลังทะยานลิ่วไปหาคน ผู้มีพฤติกรรมร้อนราวไฟถึง ๒ คน

   สำหรับวัยคะนอง แดง ไบเล่ย์นั้น ผมได้ปูปูมของเขาไปแล้ว แต่กับหมู่เชียร รถถัง หรือ เชียร หยิกเจ้าของพิกัด
๑๓๐ ปอนด์ ผิวเหลือง เส้นผมบนหัวหยิกหยอยยังไม่ได้กล่าวถึง เพราะเป็นชาวยุทธ์รุ่นอาวุโสมีสี เรื่องราวที่
ปรากฏต่อสายตาชาวยุทธ์ทั่วไปจึงไม่ปรากฏ ทว่าหากมุดกำแพงวังปารุสฯ อดีตที่ตั้งกองบังคับการยานยนต์
หุ้มเกราะของท่านรองฯ ผาดเข้าไป ก็พอรู้ว่าหัวหน้าหมู่เชียนไม่ค่อยมีเวลาขับรถถังของตำรวจเท่าใดนัก
ส่วนใหญ่ " เจ้านาย " จะมอบงานเฉพาะกิจเบาๆ ให้คุมคาราวานฝิ่นเข้ากรุงเทพฯ และจัดส่งไปจำหน่ายยัง
ต่างประเทศ

   หัวหมู่เชียนจึงเฟื่องในยุคอัศวินครองเมือง

  ถึงคราวท่านอธิบดีเผ่าสิ้นอำนาจวาสนา หัวหมู่เชียรต้องหลุดจากวงจร " ม้าเหล็ก " เพราะทระนงไม่ต้องการ
เปลี่ยนสี เปลี่ยนเหล่าไปใช้สีเขียว ( โอนยานยนต์ตำรวจทุกคันเข้า ทบ ) ดังนั้น วันนี้หมู่เชียน รถถัง จึงเป็นเหยี่ยว
หนีเงื้อมมือคณะปฏิวัติคู่อาฆาตเจ้านายตนมาถึงชายฝั่งทะเลตะวันออกดุจเดียวกับพวกเรา

   อย่างไรก็ตาม สัญชาติเหยี่ยวนั้นบินสูง ด้วยสามารถมองเห็นเหยื่อได้ทั้งใกล้และไกล หากพวกเราคบค้าด้วย
มันก็ต้องคอยสังเกตว่า " เหยื่อ " ในสายตาเหยี่ยวเป็นพวกเราหรือว่าผู้อื่น ?

   บ้านฉาง พาหนะของพวกเราหยุดสนิทหน้าตลาดเก่า ซึ่งกำลังมีการก่อสร้างอาคารพาณิชย์สองฝั่งถนนรวม
ไปถึงศูนย์การค้า เมื่อพากันลงจากรถไปรับรังสีสนธยา พล ตรอกทวายบอกขณะทำหน้าที่มัคคุเทศก์

   " ถ้าพี่เชียรเปิดคาเฟ่ค้าอีหนูได้ รับรองว่ารับเละ "

  " ที่ว่าจะเปิดไม่ได้เพราะอะไร ตำรวจเขาไม่เล่นด้วยหรือยังไง " เก๊าตี๋สนใจ

  " ตำรวจน่ะ เขาเล่นด้วยแน่ แต่มันอยู่ที่ว่า เราจะเปิดได้กี่วัน โดยไม่ให้เกิดเหตุรุนแรงขึ้น " พลขยายความ

   " ก็แสดงว่านักเลงเยอะ "

  " พวกตังเกว่ะ ไอ้พวกนี้ทหารเรือยังไม่อยากยุ่ง มันยกกันมาเป็นร้อย " เริง สวนมะลิตอบแทนเพื่อน

  " อย่างนี้ต้องมีคนคุ้มกะลาหัวอยู่ " ผมแอะบ้าง

   " เห็นพี่เชียรบอกว่าเป็นพวกเด็กๆ ของเสี่ยกังเจ้าของโรงแรมชื่อดังในระยอง...ไม่เฉพาะกับไอ้พวกกระเบนธง
เท่านั้นนะ ยังมีไอ้พวก " สิงห์ ป่าซุง " ของหลงจู๊เกียงกับพวกคนงานไร่อ้อยของเสี่ยโยชน์อีก "

  เก๊าตี๋ถามบ้าง " รู้อย่างนี้แล้วพี่เชียรยังกล้าหาทุนมาเปิด "

   " พี่เชียรรู้จักกับเจ้าพ่อเมืองชล "

  " ใครวะ "

  " หลงจู๊เกียง "

 " ใหญ่จริงหรือ "

  " ก็คงเท่ากับเกชา หรือลุงดวง ลพบุรีนั่นแหละ "

   ได้รับทราบความยิ่งยงของหลงจู๊เกียงที่ยังไม่ได้เห็นหน้าจากปากดาวดัง สวนมะลิแค่นั้น พวกก็พาไปหยุด
ที่หน้าประตูบ้านไม้สองชั้นขนาดกลาง มีรั้วรอบขอบชิดกลางซอยฝั่งตรงข้ามโรงภาพยนตร์บ้านฉาง จากนั้น
พลกดออดสัญญาณไฟฟ้าตรงเสาประตู

   " บ้านน่าอยู่ว่ะ ไม่มั่ว " เก๊าตี๋ว่า

   ผมต่อให้ในใจ " นอกจากบ้านน่าอยู่แล้ว ยังน่าไว้ใจด้วย "

   ครู่เดียว บุคคลที่เรามุ่งมาหาไม่ปรากฏ กลับมีสาวพอสวยดัดผมสั้นยังกับพวกทอมบอยออกมาเปิดประตูให้
พลแนะนำเก๊าตี๋กับผมให้เธอรู้จักตามธรรมเนียมโดยไม่มีรายละเอียดความสลักสำคัญของเธอภายในบ้าน
หลังนั้น

   " พี่เชียรกับแดงคงนอนหลับ " พลคาดการณ์พอได้ยิน

  ไม่มีใครออกความเห็นต่างเดินตามสาวทอมบอยซึ่งนำหน้าลิ่วไปเปิดประตูห้องรอ พอผ่านร่างพ้นประตู
เข้าไป เชียร รถถัง พาร่างพิกัดเฟเธอร์เวตพร้อม แดง ไบเล่ย์ เปิดประตูห้องด้านในอีกห้องหนึ่งออกมาทักทาย
ชวนเชิญให้นั่ง และดื่มน้ำเย็นที่สาวทอมบอยนำมาเสิร์ฟ

  " น้อง ๒ คนมาถึงนี่ตั้งแต่เมื่อไร รุ่นใหญ่ถามขึ้นก่อน "

  " วันนี้เองครับ บังเอิญเจอเริงกับพลที่สัตหีบเขาจึงพามาที่นี่ " กุมารจีนไม่บอกความจริงทั้งหมด

  " ดีแล้วที่พวกเรามารวมกันที่นี่ "

  " ได้ข่าวว่าพี่เชียรจะค้า " เด็ก " ที่นี่หรือครับ " เก็าตี๋ถามถึงเรื่องใคร่รู้

   เหยี่ยววังปารุสฯ หยุดความสดชื่นทางสีหน้าบอกเสียงฉุน

  " พี่จะเปิดวันนี้ก็เปิดได้ ถ้ามีเด็กพอ...นี่ต้องรอล่องเด็กจากนครสวรรค์อีกเป็นอาทิตย์ "

   ผมเบนสายตาไปยังวัยคะนองไบเล่ย์ที่นั่งสงบคำมาตลอดชวนคุยขึ้น

  " แดงร่วมหุ้นกับพี่เชียรหรือ "

   " เปล่าหรอกเพื่อน มาอาศัยพี่เชียรชั่วคราวบางทีอาจไปโคราชหรืออุดรฯ ที่นี่คนดุ "

  " เราว่าไม่ดุเกินคนหรอก " พลค้าน

   พลัน..เราทั้ง ๖ ถึงกับสะดุ้งโหยงเมื่อเกิดเสียงคล้ายถ้วยจานถูกขว้างใส่ประตูขณะที่หมู่เชียรกับแดงโผล่ออกมา
และตามด้วยเสียงใสๆ สำเนียงชาวเหนือผรุสวาทลั่นห้อง

   เก๊าตี๋กับผมหันไปทางรุ่นใหญ่ อดีตตำรวจรถถังวังปารุสฯ ส่ายหัวไปมาอย่างหมดอาลัยระคนหงุดหงิด
ผมร้อนใจใคร่รู้เหตุให้กระจ่างถึงเจ้าของเสียงภายในห้องดังกล่าว หลุดปากก่อนใคร

  " พี่เชียรขังเด็กไว้ "

    " ใช่ เด็กสดๆ ซิงๆ ๓ คน นายทุนลงทุนให้พี่เหยียบแสนซื้อมาจากเหนือให้ผู้ใหญ่กับเจ้าพ่อที่นี่ พอถึงเวลา
เสือกไม่ยอมไป พี่ต้องขอนัดเวลาเลื่อน "

  คำตอบแกกระจ่างใจพอแล้ว จึงไม่ตามเรื่องแต่สาวทอมบอยเดินหน้าบูดเข้ามาหาแก หมู่เชียรบอกห้วน ๆ

   " อย่าเพิ่งไปทำอะไรมัน เอาไว้ให้ย้ายขึ้นชั้นบนก่อน "

   " ค่ะ " ทอมบอยสาวรับคำ

   " เออ..กบ เดี๋ยวจัดห้องชั้นบนให้เก๊าตี๋กับเปี๊ยกด้วยนะ "

   " ค่ะ "

    ตกลงเย็นวันนี้ ผมได้รวงรังพำนักร่วมห้องเดียวกับกุมารจีนม้าเก็งเอ๋า เพราะทั้งบ้านทุกห้องมีผู้อาศัยอยู่ครบ

   ค่ำแล้ววงสุราของพวกเรา ๖ ชีวิตชายกับอีก ๑ หญิง สาวทอมบอยได้ปูเสื่อนั่งดื่มกินบนลานหญ้า
หน้าบ้าน ทัศนาชีวิตกลางคืนที่น่ามองและชวนคิดให้ผู้คนชายหญิงไม่เบื่อ เพราะนับแต่ตั้งวงสุราผมมีอาหาร
ตาจากโฉมงามแต่งตัวเจ็บ ๆ ทยอยเดินออกจากซอยเป็นกลุ่ม ๆ ให้ตัดสินว่านางใดเหมาะสเป๊กใจ

   และเมื่อผ่านตาไป ภาพของพวกเธอในอ้อมกอดอเมริกันขาว-ดำร่างยักษ์ บนรถสองแถวโดยสารเมื่อคืน
กลับผุดขึ้นแทนที่เสมอ ดังนั้น สมองกำลังนี้จึงครุ่นแต่คิดมากกว่าสนใจฟังหมู่เชียรกับกุมารจีนฝันเฟื่อง
กับงานขุดทองจากกระเป๋านักรบขาว-ดำ

   ๒ ทุ่มเศษ แดงกับผมขอตัวจากรุ่นใหญ่ออกไปเตร่ชมสภาพบ้านฉาง แล้วต่อรถสองแถวเข้าตัวเมืองระยอง
สู่สำนักนางโลมข้าง ๆ โรงภาพยนตร์เทพบันเทิงหารสคาวธรรมชาติผู้ชายก่อนคืนสู่เหย้า

  เฉียด ๕ ทุ่ม แดงชวนผมแวะซื้ออาหารคาว-หวานติดมือกลับบ้าน และพอกลับเข้าบ้านในเวลาต่อมา
ทั้งบ้านเหลือสาวทอมบอยชื่อ " กบ " รับหน้าอยู่นางเดียว เมื่อสอบถามได้ความว่าทั้ง ๔ คนเดินทางไปพบ
หลงจู๊เกียงเจ้าพ่อชลบุรี แดงจึงส่งถุงบรรจุอาหารให้

    " กบเอาข้าวผัดไปให้ ๓ คนในห้องนั่นกินหน่อยสิ ป่านนี้คงหิวแย่ "

   สาวทอมบอยหดมือกลับ มองหน้าเรา ๒ คน บอกอย่างเกรงใจ

  " พี่เชียรสั่งไม่ให้กินอะไรทั้งนั้นค่ะ แกต้องการลงโทษ "

   " แม้แต่น้ำ "

    " ค่ะ แกห้ามทุกอย่าง "

  คำบอกของสาวคุมเด็กเด็กจุดดีกรีความร้อนขึ้นในทรวงผม แต่สู้งำไว้ฟังความเห็นเจ้าของทรัพย์ค่าอาหาร
ที่หิ้วมาจากระยอง ซึ่งวัยคะนองไบเล่ย์ก็ว่าไปได้เจ็บ

  " กบไม่กินน้ำเหมือนพวกนั้นได้ไหม "

  กบไม่ต่อคำ ทำท่าผละหนี แดงสำทับเสียงเหี้ยม

  " ขอกุญแจห้องผม "

   สิ้นคำเขา สาวเจ้าผละเดินหนี วิบตา แดงกระโจนพรวดไปคว้าคอเสื้อสาวทอมบอย กระชากกลับเต็มแรง

  " โอ๊ย " กบร้อง หน้าแหงน มือกาง นัยน์ตาเหลือกลาน

   แดงชะโงกหน้าเข้าหา ถลึงตาใส่ตะคอกบอกอารมณ์หงุดหงิด

  " เอากุญแจมา "

   " โธ่..พี่แดง " หญิงสาวครวญ

  " อยากเจ็บตัวหรือ "

   กิตติศัพท์แดง ไบเล่ย์ กบสาวคงพอได้ยินชาวยุทธ์กล่าวขวัญว่าโหดถ้าไม่ได้ดั่งใจ เธอจึงล้วงกุญแจส่งให้
บอกเสียงพร่า

   " พี่เชียรย้ายขึ้นไปชั้นบนแล้วค่ะ "

   ได้กุญแจแล้ว วัยคะนองถือถุงอาหารของฝากที่ตั้งใจนำมาให้ ๓ สาวเดินขึ้นบันไดทันที ผมเองไม่ได้คิด
หน้าคิดหลังเรื่องภายหน้า คิดแต่จะไปดูสภาพการกักขัง ๓ สาวที่รุ่นใหญ่หมายนำความบริสุทธ์ของเธอไป
สังเวยผู้หลักผู้ใหญ่กับคนดังของจังหวัดเพื่อเปิดดงอนาจารรับนักรบต่างแดนเท่านั้น จึงตามดาวดังขึ้นไปติดๆ

   ถึงหน้าห้องที่ล็อกกุญแจอยู่ด้านนอก ซึ่งอยู่ขวามือสุด เสียงร่ำไห้สะอึกสะอื้นดังแว่วเข้าหู แดงรีบไชกุญแจ
เปิดประตูถ่างออกกว้าง สัมผัสที่ได้รับทางจมูกทำให้ผมรีบยกมือขึ้นอุดจมูกตามสัญชาติญาณ

   " ใครเอา ขี้ มาไว้ในห้องหรือยังไงวะ " แดงพึม ทำจมูกฟุตฟิต

    ผมกวาดสายตามองรอบห้องฉับไว เมื่อเห็นสภาพภายในห้องชัดตา กลับขยับตัวไม่ได้แล้ว แดงเองพลอย
เซ่อที่เห็น ๓ สาวถูกโซ่ล่ามข้อมือ ยืนโยงไว้กับขื่อตามมุมห้องชนิดเปลือยอาภรณ์ทุกชิ้น กระนั้นยังเป็นภาพ
ธรรมดาสำหรับเราแต่ที่มันทรงเดชสะกดให้จังงังก็เพราะทั้งร่างเปลือยของ ๓ สาวถูกชโลมอุจจาระตั้งแต่
เส้นผมจรดตีนนั้นต่างหาก

   ๒๐ ปีที่ประพฤติตนนอกลู่ในลู่ พานพบเรื่องราวในยุทธจักรประหลาดพิสดารมาก็หลาย ยอมรับว่าไม่เคย
เห็นพฤติกรรมทารุณจิตใจมนุษย์ถึงขั้นนี้ จึงขอความเห็นเพื่อน

   " แดง  นายคิดยังไง "

  วัยคะนองหันขวับไปทางด้านหลัง ผมเหวี่ยงสายตาตาม บริเวณหน้าประตูปรากฏสาวทอมบอยสาวยืนหน้ามุ่ย
มองเรา ๒ คนอยู่ ทันใด แดงปราดเข้าหา กบสาวร้องลั่น

   " โอ๊ย...อะไรพี่ "

   แดงดั่งลืมน้ำใจและเมตตาที่เคยมีแก่สุภาพสตรีทั่วไปสิ้นเชิง มือตีนประดาจึงเข่นลงร่างทอมบอยสาวคุมเด็กรุนแรง
จนสลบคาประตู

   ต่อมาเขาจัดการให้อิสระ ๓ สาวและไล่เข้าห้องน้ำ ผมไปพยุงแม่กบเข้าไปนอนในห้องพร้อมปิดกุญแจขังไว้
กันวุ่นกว่าที่กำลังวุ่นอยู่ เมื่อกลับลงชั้นล่าง แดงบ่นพึม

   " เราลืมตัวว่ะ มันฉุน ไอ้ห่าผู้หญิงเหมือนกันไม่รักกัน "

  " เรื่องนั้นจบเหอะ " ผมว่า " ต่อไปนายจะเอายังไงกับผู้หญิงนั่น หมู่เชียรด่าแหลกแน่ "

   " เราจะพูดกับพวกเธอดีๆ ไหนๆ พ่อ แม่ก็เต็มใจขาย กับทั้งรับเงินเขาไปแล้ว อย่าดื้อดึงเลย "

  " พูดแค่นี้เหรอ " ผมข้องจิต

   " ถามเธอตรงๆ ว่าจะยอมเปิดบริสุทธิ์กับผู้ใหญ่หรือจะยอมให้แมงดามันลงแขก "

  คำบอกเพื่อนถูกต้องสำหรับวงการนี้ เพราะเด็กสาวบางคนที่ถูกหลอกมา หรือพ่อแม่ขายให้นั้น บางนาง
เป็นสาวพรหมจรรย์ การที่จะให้เธอรับแขก ( นอนกับชาย ) ที่ไม่ใช่คนรัก ใครจะยอมง่ายๆ บางรายถูกแมงดา
ซ้อมสะบักสะบอมก็ยังไม่ยอมทอดกาย

  เหล่าพ่อเล้าแม่เล้า ( เหี้ยม ) จึงใช้ไม้ตายสุดท้ายสั่งให้แมงดาในซ่องลงแขก